ตะพาย [N] hole in a nose of an ox or a buffalo through which put a cord/rope called ;

class. รู

Syn. ช่องจมูกวัวควาย

Def. ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสำหรับร้อยเชือก

ตะพาย [N] straight-lines from the nose of a partridge ;

class. ลาย

Syn. ลายทางข้างจมูกนกกระทา

Def. เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง 2 ข้างแห่งนกกระทา

ตะพาย [V] were something over the shoulder ; bear something over the shoulder; were on one shoulder like a sash or a sidearm

Syn. สะพาย, แขวนบ่า, ห้อยบ่า, เฉียงบ่า

Sample. เขาตะพายดาบเตรียมออกรบ