ขี้เมา [N] drunkard ; toper; sot; wine bibber

Syn. ขี้เหล้าเมายา, ขี้เหล้า

Def. ผู้ที่ดื่มเหล้ามากเป็นประจำจนเมามายครองสติไม่ได้

Sample. วัดกลายเป็นที่อาศัยของสองขี้เมาบ้าๆ บอๆ ของหมู่บ้าน

ขี้เมา [ADJ] drunken ; alcoholic

Def. ที่เมามากจนครองสติไม่อยู่เป็นเนืองนิจ

Sample. เธอคงไม่อยากได้สามีขี้เมามาร่วมชีวิตด้วยหรอก