ขี้เมาหยำเป [ADJ] drunken ;

Syn. ขี้เมา

Def. ที่ชอบเมาจนครองสติไม่อยู่

Sample. ใครๆ ก็มองว่าเขาเป็นนักประพันธ์ขี้เมาหยำเปคนหนึ่งเท่านั้น

ขี้เมาหยำเป [V] be dead drunk ; be habitually drunken; be as drunk as a lord or skunk; be drunk

Def. เมาจนครองสติไม่อยู่เป็นนิตย์

Sample. เขาเคยขี้เมาหยำเปในสมัยที่เขายังหนุ่ม