ขาดใจ [V] stop breathing ; die; pass away

Syn. สิ้นใจ, ตาย, สิ้นลม, สิ้นชีวิต

Def. ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต

Sample. คนไข้ขาดใจไปแล้วเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว