คาดคั้น [V] force ; press; constrain; coerce; compel

Syn. เค้น, บังคับ

Def. แสดงกริยาวาจาเชิงเป็นการบังคับให้เป็นไปตามความประสงค์

Sample. ลุงคาดคั้นให้หลานชายพูดความจริง