unusual [ADJ] ; ผิดปกติ

Syn. uncommon

Related. ผิดจากธรรมดา

Ant. common

unusual [ADJ] ; ประหลาด

Syn. strange

Related. แปลกปลอม,

Ant. common; usual

unusual [ADJ] ; ไม่ธรรมดา

Syn. distinguished; remarkable

Related. พิเศษ

Ant. ordinary

unusual [ADJ] ; เป็นข้อยกเว้น