คำศัพท์ : highbred
highbred [ADJ] ; ซึ่งมีกริยามารยาทดี (คำโบราณ)
Related. ซึ่งมีกริยามารยาทเรียบร้อย
highbred [ADJ] ; ซึ่งมีพันธุ์ดี (ทางเกษตรกรรม)
Syn. purebred; thoroughbred; pedigreed
Related. ซึ่งเป็นพันธุ์แท้
Ant. mixed