ใจหายวาบ [V] be badly frightened ; have one's heart in one's mouth; be stunned with fear; be breathless with anxiety

Syn. ใจหายใจคว่ำ, ใจหาย, ขวัญเสีย, ตกใจ

Sample. เขารู้สึกใจหายวาบเมื่อถูกอาจารย์ใหญ่เรียกตัวไปพบ