โดดเดี่ยวเดียวดาย [ADV] solitarily ; single-handed; alone

Syn. เดียวดาย, โดดเดี่ยว, ลำพัง, เปล่าเปลี่ยว, อ้างว้าง, ว้าเหว่, เงียบเหงา

Sample. ชายชราอยู่ที่กระท่อมอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไร้ลูกหลานดูแล