แส้ [N] whip ;

class. อัน, ด้าม, เส้น, เล่ม

Def. ไม้สำหรับตีม้า ปลายถักหรือฟั่นเป็นเกลียว ยาวอย่างไม้เรียว เรียกว่า แส้ม้า, ไม้หรือเหล็กกลมยาวสำหรับกระทุ้งดินในลำกล้องปืนให้แน่น เรียกว่า แส้ปืน

Sample. คนเลี้ยงควายดุเสียงเข้มทำท่าหวดแส้ในมือวื้ดว้าด