แบกหน้า [V] be shameless to ; be constantly gazed by the public; endure shame

Syn. ตากหน้า

Def. จำใจกลับมาแสดงตัวหรือติดต่อกับผู้ที่ตนเคยทำไม่ดี ไม่ถูกต้อง หรือไม่เหมาะสมมาก่อนอีก

Sample. ผมไม่ยอมแบกหน้าไปขอความกรุณาจากเขา