แตกระแหง [ADJ] cracked ; broken; split

Def. แตกเป็นร่องๆ

Sample. ลุงคำเดิมดุ่มๆ ด้วยตีนเปล่าออกจากศาล ลัดทุ่งนาแตกระแหง ไต่สะพานข้ามลำธารแห้งขอดตัดแนวป่าไป