แข็งขืน [V] resist ; oppose; defy; be obstinate; rebel

Syn. ขัดขืน, แข็งข้อ

Ant. ยอม, ตามใจ, อ่อนข้อ

Def. ไม่ยอมตาม

Sample. ข้าราชการบางคนแข็งขืน ไม่ทำตามใบสั่งของผู้มีอำนาจ