เหตุบังเอิญ [N] accident ; coincidence

Def. เหตุที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่ได้คาดคิดมาก่อน

Sample. เขาได้ตำแหน่งนี้มาด้วยเหตุบังเอิญมากกว่าความสามารถของเขาเอง