คำศัพท์ : เสนียด
เสนียด [N] evil ; vicious; misfortune
Syn. จัญไร, เสนียดจัญไร, ความอัปมงคล
Ant. สิริมงคล
Def. สิ่งที่ไม่เป็นสิริมงคล
Sample. ฉันไม่เก็บของพวกนี้เอาไว้ให้เป็นเสนียดแก่ตัวหรอก