เว้าแหว่ง [ADJ] indented ; dented

Syn. แหว่ง, เว้า

Def. ที่เว้าและวิ่นออกไป

Sample. คนไม่ค่อยซื้อหอมจีนเว้าแหว่งไปกิน เพราะเขาอาจรังเกียจว่าเป็นของเหลือเดน

เว้าแหว่ง [V] indent ; be dented

Syn. แหว่ง, เว้า

Def. เว้าและวิ่นออกไป

Sample. พระจันทร์ค่อยๆ เว้าแหว่งลดลงเป็นเสี้ยวซีกลงไป