เวทมนตร์ [N] magic ; sorcery; incantation; spell

Syn. เวทมนตร์คาถา, คาถา, มนตร์

Def. คำศักดิ์สิทธิ์ที่บริกรรมแล้วให้สำเร็จความประสงค์

Sample. เขาท่องเวทมนตร์ที่เคยร่ำเรียนมาเพื่อป้องกันตัว