เขวี้ยง [V] throw ; cast; fling; hurl; pitch

Syn. ขว้าง, โยน, ปา

Def. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง

Sample. เด็กชายกลุ่มใหญ่บิก้อนดินแห้งข้างคันนาเขวี้ยงลงน้ำดังจุ๋มจ๋อมกันอย่างสนุกสนาน