เกะกะ [ADV] jumblingly ; disorderly; untidily; obstructedly; roughly

Syn. กีดขวาง, ขวาง

Sample. ในโรงแกะสลักมีท่อนไม้วางกองเกะกะ ปะปนอยู่กับรูปแกะสลักไม้

เกะกะ [V] be pugnacious ; be disobedient; be roguish; be delinquent; misbehave; make trouble

Syn. เกเร, เกะกะเกเร, เกะกะระราน, เกะกะก้าวร้าว

Def. ประพฤติเป็นพาลเกเร

Sample. ใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้นว่ามันเลวทรามแค่ไหน อาศัยบารมีพ่อเกะกะชาวบ้านมาไม่รู้กี่คน