คำศัพท์ : อ่อนระทวย
อ่อนระทวย [V] be feeble ; be weary; be tired; be worn out; be exhausted
Syn. ระทวย, สิ้นแรง
Def. อ่อนใจ อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว
Sample. ร่างกายของเธออ่อนระทวยลงเมื่อทราบว่าลูกชายสุดที่รักสิ้นลมหายใจแล้ว