อ่อนระทวย [V] be feeble ; be weary; be tired; be worn out; be exhausted

Syn. ระทวย, สิ้นแรง

Def. อ่อนใจ อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว

Sample. ร่างกายของเธออ่อนระทวยลงเมื่อทราบว่าลูกชายสุดที่รักสิ้นลมหายใจแล้ว