อื้ออึง [ADJ] loud ; noisy; uproarious; tumultuous; vociferous; boisterous; uproarious

Syn. สนั่น, ดังลั่น, เอิกเกริก

Def. ที่เซ็งแซ่

Sample. เสียงอื้ออึงของผู้คนในละแวกนั้นดังหวีดลั่น

อื้ออึง [V] (of the ears) ring ; (of a noise) deafen; be loud; be vociferous

Syn. สนั่น, ดังลั่น, เอิกเกริก

Def. เซ็งแซ่ไปหมด

Sample. ลมหายใจของเขาใกล้จะหมด หูของเขาเริ่มอื้ออึง