อันธพาล [ADJ] delinquent ; rascally; wayward; rough; unruly; refractory; recalcitrant

Syn. พาล

Def. ที่มีนิสัยเกะกะระราน

Sample. ลูกชายของเขามีนิสัยอันธพาลเป็นที่เบื่อหน่ายของบรรดาญาติๆ

อันธพาล [N] social evil doer ;

class. คน

Syn. คนพาล

Def. คนเกะกะระราน

Sample. เธอถูกพวกอันธพาลในซอยจี้เอาสร้อยไปเมื่อคืนนี้