อัตคัด [ADJ] poor ; destitute; indigent; necessitous; needy; deficient

Syn. ขัดสน, ขาดแคลน, ฝืดเคือง, ยากจน

Sample. เขามีความเชื่อว่า ชีวิตในเมืองหลวงเป็นชีวิตที่สุขสบายกว่าในครอบครัว ที่แร้นแค้นอัตคัดในชนบท

อัตคัด [V] be poor ; be destitute; be indigent; be necessitous

Syn. ขัดสน, ขาดแคลน, ฝืดเคือง, ยากจน

Sample. ผู้อพยพให้เหตุผลหนึ่งของการอพยพว่า อยู่ในที่เดิมไม่สบาย เพราะอัตคัดขาดแคลน และเกิดโรคภัยไข้เจ็บ