หัวโจก [N] ringleader ; gang leader; head

Syn. หัวหน้า

Ant. หางแถว

Def. หัวหน้าผู้ประพฤติเกกมะเหรก

Sample. คนที่แข็งแรงมักตั้งตัวเป็นหัวโจกของกลุ่ม