หวั่นเกรง [V] be apprehensive ; be fearful

Syn. เกรง, กริ่งเกรง, หวั่นกลัว, หวาดหวั่น, หวั่นหวาด, พรั่น, พรั่นใจ, พรั่นพรึง

Ant. กล้า, กล้าหาญ, ใจกล้า

Def. รู้สึกใจไม่ดี เมื่อจะต้องเผชิญภัย หรือความลำบาก

Sample. ตำรวจควรจะปฏิบัติหน้าที่ โดยไม่หวั่นเกรงอิทธิพลใดๆ