หยิ่งยะโส [ADJ] arrogant ; haughty; disdainful; supercilious

Syn. หยิ่ง, หยิ่งยโส, ยโส, ทะนง

Ant. อ่อนน้อม, ถ่อมตัว, ถ่อมตน

Def. ทะนงว่าตนมีดี

Sample. เขาเป็นคนหยิ่งยะโส แข็งกระด้าง อวดดี ใครๆ ก็เกลียดชังเขาทั้งนั้น

หยิ่งยะโส [V] be too proud ; be stuck up

Syn. หยิ่ง, หยิ่งยโส, ยโส, ทะนง

Ant. อ่อนน้อม, ถ่อมตัว, ถ่อมตน

Def. ทะนงว่าตนมีดี

Sample. ฉันเกลียดดาราคนนั้นมากเพราะเขาหยิ่งยะโส ดูถูกคนอื่น