สิ่งเย้ายวน [N] lure ; enticement; come-on

class. สิ่ง, อย่าง

Syn. สิ่งล่อใจ, สิ่งล่อลวง, สิ่งยั่วยวน

Def. ี่สิ่งจูงใจหรือชักชวนให้เกิดความกำเริบหรืออยากได้อยากมี

Sample. ชีวิตในเมืองมีสิ่งเย้ายวนใจมากกว่าในชนบท ทำให้เสียผู้เสียคนได้ง่ายกว่า