สะเทือนใจ [V] be hurt ;

Syn. เสียใจ, ช้ำใจ, เศร้าโศก

สะเทือนใจ [V] be touched ; be deeply moved or affected;

Def. มีจิตใจหวั่นไหวอย่างแรงและรวดเร็วในเมื่อมีสิ่งที่น่าพอใจหรือไม่น่าพอใจมากระทบ (มักใช้เป็นสามัญในทางที่ไม่พอใจ)

Sample. เขาหวั่นไหวและสะเทือนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

สะเทือนใจ [V] be touched ; be deeply moved or affected; be struck deeply

Def. มีจิตใจหวั่นไหวอย่างแรงและรวดเร็วในเมื่อมีสิ่งที่น่าพอใจหรือไม่น่าพอใจมากระทบ (มักใช้เป็นสามัญในทางที่ไม่พอใจ)

Sample. ภาพแม่ลูกนอนกอดกันตายชวนให้สะเทือนใจ

สะเทือนใจ [ADJ] moved ; touched; affected

Def. เกี่ยวกับการมีจิตใจหวั่นไหวอย่างแรงและรวดเร็วในเมื่อมีสิ่งที่น่าพอใจหรือไม่น่าพอใจมากระทบ (มักใช้เป็นสามัญในทางที่ไม่พอใจ)

Sample. เรื่องนี้เป็นเรื่องสะเทือนใจเมื่อมันเป็นข่าวขึ้นมา