คำศัพท์ : สะทกสะเทิ้น สะทกสะเทิ้น [V] be shy ; be timid; be coy; be bashful Syn. ขวยเขิน, ขวยอาย, สะเทิ้น, สะเทิ้นเขินอาย Ant. ด้าน, หน้าด้าน Def. ไม่กล้าสบตาเป็นต้น ด้วยความอาย Sample. หญิงจะสะทกสะเทิ้นและสงวนท่าทีเพราะไม่รู้ว่าชายจะจริงจังกับเราเพียงใด |