สะทกสะท้าน [ADJ] fearful ; dreadful; frightened

Syn. กลัว, เกรงกลัว, งกงัน, หวั่นใจ

Sample. ผมกับเพื่อนเดินต่อไปโดยไม่มีอาการสะทกสะท้านแต่อย่างไร

สะทกสะท้าน [V] tremble in fear ; quail; be frightened; fear; be afraid

Syn. กลัว, เกรงกลัว, งกงัน, หวั่นใจ

Sample. เขาไม่ได้สะทกสะท้านกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยสักน้อย