ว้างเวิ้ง [V] be vast ; be spacious; be wide; be extensive

Syn. ว่าง, โล่ง, เปล่า, เวิ้งว้าง

Def. เป็นช่องว่างและโล่งออกไป, โล่งสุดลูกหูลูกตา

Sample. ทะเลยามกลางคืนดูว้างเวิ้งน่ากลัว