วิปโยค [V] be separated ; disperse; sever

Syn. พลัดพราก, กระจัดกระจาย, จากกัน, แยก, วิปะโยค

Sample. แผ่นดินจะวิปโยค แยกออกเป็นสองเสี่ยง

วิปโยค [ADJ] tragic ; sorrowful; grievous; miserable; pitiful

Sample. ฉันคิดถึงเรื่องแม่น้ำวิปโยคที่ยายชอบเล่าให้ฟัง