คำศัพท์ : ร่องแร่ง
ร่องแร่ง [ADV] swayingly ; hangingly
Syn. กระต่องกระแต่ง, กะร่องกะแร่ง
Def. อาการที่ห้อยแกว่งไปแกว่งมา, อาการที่ห้อยติดอยู่เล็กน้อย
Sample. ปูถูกจับยัดใส่ข้องในสภาพที่ขา และก้ามหลุดร่องแร่ง