ระเหเร่ร่อน [V] wander ; roam; rave; stray

Syn. ระเหระหน, ร่อนเร่, เร่ร่อน

Def. เร่ร่อนไป, ซัดเซไปตามทาง, อยู่ไม่เป็นที่

Sample. เมื่อเขาตายลง คนที่หวังพึ่งเขาก็จะต้องระเหเร่ร่อน ยึดอะไรเป็นที่พึ่งไม่ได้