ระเบ็ง [ADJ] loud ; noisy; uproarious; tumultuous

Syn. ละเม็ง, ระเม็งเซ็งแซ่, อื้ออึง, ดังระงม

Def. ดัง, อื้ออึงเซ็งแซ่ไปหมด

ระเบ็ง [N] kind of royal amusement ; kind of palace theatrical performance

Syn. ระบำ

Def. การมหรสพชนิดหนึ่งที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช