ยับเยิน [V] be damaged ; be wrecked

Syn. เยิน, เสียหาย

Def. พังเสียหายอย่างมากหรือพังอย่างไม่มีชิ้นดี

Sample. สภาพรถยับเยินเสียจนไม่เหลือโครงเก่าอยู่เลย