พิง [V] lean against ;

Syn. อิง, นั่งพิง

Def. เอาหลังพาดหรือทาบโดยปล่อยให้สิ่งที่พิงรับน้ำหนักเอาไว้

Sample. เขาพิงเสาคอนกรีตอย่างเหนืออ่อนเหยียดขาไปข้างหน้าเคลิบเคลิ้มอยู่กลางสายลมแรง