พอน [N] ivory ; creamy yellow; creamed-colour

Syn. พูพอน

Def. รากหรือโคนต้นไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นสัน เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบๆ เพื่อพยุงลำต้น

Sample. พืชในป่าพรุมีการพัฒนาระบบรากแตกต่างไปจากระบบรากของพืชในป่าประเภทอื่นๆ เช่น พัฒนาเป็นพอน รากค้ำยัน และรากหายใจ เป็นต้น