พสุธา [N] earth ; soil; ground; land

class. ผืน

Syn. แผ่นดิน, ผืนแผ่นดิน, ปฐพี, พื้นดิน, ธรณี, พื้นพสุธา

Def. ผู้ทรงไว้ซึ่งทรัพย์ คือ แผ่นดิน

Sample. กระบวนคชพยุหสงครามมีเสียงเท้าพลและเท้าช้างสะเทื้อนดังพสุธาจะทรุด