ปึ่ง [ADJ] arrogant ; haughty; self-important; imperious; lordly; disdainful; proud

Syn. ปึ่งชา, ปั้นปึ่ง

Ant. นอบน้อม, อ่อนน้อม, ถ่อมตัว

Def. ทำท่าไว้ยศไม่อยากพูดจาด้วย

Sample. ใครๆ ก็พากันเบื่อหน่ายท่าทางปึ่งของเขาเวลาไม่พอใจอะไรขึ้นมา