ปึงปัง [ADV] boisterously ; noisily; loudly; obstreperously; tumultuously

Syn. อึกทึก, ดัง, เอะอะ, อื้ออึง, ครึกโครม, โหวกเหวก

Ant. เงียบ

Def. เสียงดังเอ็ดตะโร

Sample. เขาทำเสียงประตูปึงปังสักพักแล้วก็หายเงียบไปเลย

ปึงปัง [V] become angry ; be wrathful; rage; become violent

Syn. โกรธ, ฉุนเฉียว, โมโห

Def. แสดงความโกรธด้วยการเอ็ดอึง

Sample. เขาปึงปังกับฉันทั้งที่ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย