ปั้นปึ่ง [ADJ] pompous ;

Syn. เฉยเมย

Def. วางท่าเฉยอยู่ไม่พูดจา (ให้เห็นเป็นว่าเย่อหยิ่ง ไม่พอใจ หรือไม่ไยดีด้วย)

Sample. เขายืนอยู่หน้ากระจกเงาบานเก่าด้วยท่าทางปั้นปึ่งมองดูผมด้วยสายตาเย็นชา