ปัง [N] bread ;

class. แผ่น, ชิ้น

Syn. ขนมปัง

Def. อาหารชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งผสมเชื้อ เรียกว่าขนมปัง

Sample. ฝรั่งใช้มีดกับส้อมกินเนื้อกินผัก แต่เมื่อจะกินขนมปังที่วางอยู่บนจานทางซ้ายมือนั้นจะใช้มือหัก

ปัง [ADV] bang ;

Def. เสียงดังปัง

Sample. เขาใช้มือตบโต๊ะดังปังด้วยความโมโหก่อนว่า กูบอกแล้วไงว่าอย่าเชื่อปากคนอื่นให้มาก”