ปะขาว [N] ascetic ; hermit

class. ตน, คน

Syn. ชีผะขาว, ชีปะขาว

Def. ชายผู้จำศีลนุ่งห่มผ้าขาว

Sample. ชาวบ้านต่างพากันนำอาหาร และผลไม้ไปถวายชีปะขาวที่นายดำไปพบเข้าโดยบังเอิญในป่า