ปล้อง [N] section ; internode; segment

class. ปล้อง

Syn. ข้อ, บ้อง

Def. ช่วงระยะระหว่างข้อของไม้ไผ่หรืออ้อย เป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

Sample. คนเล่นว่าวจะนิยมเสาะหาไม้ไผ่สีสุกที่มีปล้องยาวเรียวเรียกว่า เพชรไม้ มาเหลาทำโครงอันกลาง