ประหวั่นพรั่นพรึง [V] be afraid of ; be frightened; fear

Syn. หวาดหวั่น, ครั่นคร้าม, พรั่นพรึง, พรั่นใจ

Sample. เขาไม่เคยประหวั่นพรั่นพรึงใคร