ประสก [N] pious Buddhist ; layman; lay devoter; churchman

class. คน

Syn. อุบาสก, ฆราวาส, คฤหัสถ์

Ant. อุบาสิกา, สีกา

Def. ชายผู้แสดงตนเป็นคนถือพระพุทธศาสนา, คำที่บรรพชิตเรียกคฤหัสถ์ผู้ชาย