คำศัพท์ : ประทุษร้าย
ประทุษร้าย [V] injure ; harm; commit an offense; do harm; molest; hurt
Syn. ทำร้าย, ทารุณ, ทำร้ายร่างกาย, ทำอันตราย, ทำให้บาดเจ็บ, รังแก
Sample. เขาถูกประทุษร้ายจากน้ำมือของพวกผู้ร้าย