บูดเบี้ยว - ดิกชันนารี
คำศัพท์ : บูดเบี้ยว บูดเบี้ยว [ADJ] twisted ; distorted; grimacing; contorted Syn. เบ้, เบี้ยวบูด Def. ที่นิ่วหน้าแสดงอาการเจ็บปวดหรือไม่พอใจ Sample. เขาแหงนหน้าบูดเบี้ยวขึ้นมาช้าๆ และส่งเสียงขู่ปนเสียงหอบแรงๆ ไม่หยุดปาก |
อ่านออกเสียง - บูดเบี้ยว
