บุบ [V] be distorted ; be dented

Syn. บุ๋ม

Def. เสียรูปทรงเพราะกระทบหรือกระแทกด้วยของหนักๆ

Sample. ศีรษะของเขาชนกำแพงอย่างแรง จนหมวกเหล็กบุบ

บุบ [V] pound ; pound lightly; grind into fragments; crush lightly

Syn. ทุบ, บุบๆ

Def. ทุบหรือตำเบาๆ พอให้เป็นรอยแตก

Sample. แม่สั่งให้ฉันบุบถั่วลิสงหนึ่งกำมือเพื่อใส่ในยำปลาทู